Metoda KLANZY

METODA KLANZY

Metoda pracy z grupą, opisana po latach doświadczeń przez założycielkę Stowarzyszenia, dr Zofię Zaorską, stanowi o naszej sile, odrębności zewnętrznej i wewnętrznej spójności. To jest to co nas wyróżnia i co możemy powtarzać z poczuciem dumy i przekonaniem, że znaleźliśmy ciekawą drogę, która obok wielu innych, może prowadzić do zadowolenia z życia. Celem wieloletnich starań Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA, które kontynuuje rozpoczętą przez KLub ANimatora ZAbawy drogę do radości i życiowej satysfakcji, było sprzyjanie rozwojowi osoby, grupy, społeczności, w atmosferze wzajemnej, życzliwej współpracy, ujawniającej siłę grupy, jej wielorakie możliwości. Po 17 latach działania można już mówić o sukcesach.

Działania animatorów KLANZY są adresowane do dzieci, młodzieży, dorosłych i osób starszych.

Metoda KLANZY to powtarzalny sposób organizowania spotkań ludzi, uwzględniających:

1. Nawiązywanie kontaktów prowadzącego z grupą i w grupie pomiędzy uczestnikami z wykorzystaniem zabaw integracyjnych. Dbałość o dobrą atmosferę – życzliwości, otwartości, akceptacji i szacunku dla każdego uczestnika spotkania.

2. Ustalanie zasad pracy w grupie i wprowadzanie ich po akceptacji przez wszystkich.

3. Celowe wykorzystywanie przestrzeni, zwracanie uwagi na estetykę otoczenia.

4. Tworzenie warunków do uczenia się przez działanie, przeżywanie, odkrywanie. Animowanie do rozwiązywania problemu za pomocą metod aktywizujących.

5. Dbanie o relaks, dobre samopoczucie uczestników i radosną atmosferę spotkań.

6. Wykorzystywanie tańca, ruchu, muzyki, zaskakujących sytuacji do wzmacniania energii lub odpoczynku i relaksu uczestników grupy.

7. Dbałość o przebieg procesu grupowego i stopniowanie emocji w każdym działaniu z wyraźnym początkiem i zakończeniem. Rzetelne wykorzystywanie czasu przeznaczonego na spotkanie.

8. Stosowanie informacji zwrotnych, zwracanie uwagi na znaczenie i umiejętność życzliwego przekazu własnych odczuć w danym czasie i miejscu. Podkreślanie dobrych cech i wskazywanie słabych nie w formie krytyki, ale informacji o spostrzeżeniach przydatnych do refleksji o tym, co warto zmienić.

9. Docenianie każdego włożonego trudu, niezapominanie o podziękowaniach, sympatycznym wręczaniu świadectw, zaświadczeń.

10. Wykorzystywania różnych środków – prostych i łatwych do zdobycia, a umożliwiających twórcze działanie. Podkreślaniu radości służą: logo, umowny żółty kolor koszulek dla animatorów reprezentujących KLANZĘ na imprezach zewnętrznych, tańce dla grupy, a zwłaszcza Specnerin – angielski taniec kończący wiele działań, kolorowa chusta, którą wypromowaliśmy i do której opracowujemy zabawy. Sprawdzone w praktyce pomysły zajęć i imprez opracowywane są przez Wydawnictwo KLANZA w formie poradników, pomocy dydaktycznych. Do szczególnie ważnych zaliczamy karty dialogowe, udostępnione nam przez ich autora do rozpowszechniania. Promujemy także rekwizyty do aktywnych zabaw plenerowych.

Efektem stosowania naszej metody jest:

– wzmocnienie potencjału człowieka,

– wzbudzenie chęci do doskonalenia i zdobywania umiejętności,

– chęć do pozytywnych zmian w rodzinie, środowisku zawodowym.

Źródłem inspiracji do powstania metody KLANZY była przede wszystkim pedagogika zabawy (Spielpädagogik) jest symboliczną nazwą poszukiwań rozwiązań metodycznych, ułatwiających proces uczenia. Nawiązując do teorii psychologii humanistycznej i wyodrębniającego się z niej nurtu pedagogiki postaci (Gestalt), próbuje przełożyć założenia teoretyczne na propozycje sytuacji, w których uczestnik grupy może bez lęku rozwijać swoje najlepsze cechy. Celem pedagogiki zabawy jest dostarczenie prowadzącemu grupę rozmaitych pomysłów, umożliwiających mu świadomą, kreatywną, pobudzającą do twórczych rozwiązań pracę z uczestnikami grupy.

Pedagogika zabawy wykorzystuje urozmaicone propozycje, które mogą ożywić tradycyjne nauczanie:

zabawy ułatwiające wejście w grupę, poznanie nowego otoczenia, poznanie imion, powierzchownych cech osób, z którymi rozpoczynamy naukę,

zabawy rozluźniające, odprężające, wykorzystujące ruch, taniec, gest, likwidujące napięcie mięśni i napięcie psychiczne,

zabawy ułatwiające wprowadzenie tematu, pozwalające poznać odczucia, doświadczenia, potrzeby i oczekiwania poszczególnych członków grupy,

metody, określane czasami jako gry dydaktyczne, polegające na przedstawianiu określonych treści w formie zagadkowego problemu i poszukiwaniu rozwiązań według proponowanych reguł,

gry dyskusyjne, polegające na analizowaniu określonego problemu z różnych stron, z włączeniem doświadczenia i dotychczasowej wiedzy uczestników,

metody ułatwiające przekaz informacji zwrotnej, sygnalizujące indywidualną reakcję i odczucia poszczególnych uczestników,

działania parateatralne – polegająca na wykorzystaniu gry z podziałem na role jako wstęp do omówienia problemu,

zabawy umożliwiające samoocenę, poznanie własnej hierarchii wartości, własnych spontanicznych zachowań,

zabawy integrujące dużą grupę, umożliwiające wszystkim wspólną, aktywną zabawę dla dużych grup, bez podziału na bawiących się i obserwatorów, bez ośmieszającej rywalizacji, przypadkowych wygranych i kilku zwycięzców.